آصف کفایتا لطف و رافتت
با آنکه طبع بنده لطیف است چون کنم
از درد چشم نیست مجال ترددم
لیکن حضور خواجه شریف است چون کنم
بربسته ام دو دیده به عزم درت ولی
سرما قوی و دیده ضعیف است چون کنم